Wethouder Lot van Hooijdonk stuurde deze week een brief aan
minister Kamp. Ze vraagt de minister daarin om de Rijkssubsidieregeling voor grootschalige duurzame energieproductie, de SDE+-regeling, zodanig te herzien dat grote zonnestroomprojecten een betere kans krijgen. Utrecht houdt namelijk van zonnestroom en subsidie daarvoor is op dit moment tamelijk lastig binnen te slepen. Een terecht verzoek. Ook is er meer te doen dan wenskaarten naar Den Haag sturen.
Energie-U steunt het verzoek om aanpassing van de SDE van harte. We zijn blij dat ook vertegenwoordigers van Utrechtse ondernemers, onderwijsinstellingen, bewoners verenigd in VVE’s en de VSU onder de brief staan. De coalitie rondom zonne-energie wordt steeds sterker.
Utrecht vist achter het SDE-net
In de brief staat helaas niet dat Utrecht het bespottelijk vindt dat veel van de SDE-gelden nu gaan naar bijstook van (buitenlandse) biomassa in kolencentrales. Niet omdat er geen grote productiebossen in Utrecht staan en al helemaal niet omdat we het niet eerlijk vinden dat er hier geen kolencentrales staan. Wel omdat er in Utrecht veel kantoren en andere gebouwen staan met sterke platte daken die nu braak blijven liggen. Een groot potentieel voor schone energieproductie. Benutting vergt nog steun en die kan dus te makkelijk de verkeerde kant op gaan.
In de brief staat overigens dat slechts vier Utrechtse projecten SDE-steun verkregen, van de 20 aanvragers. Beide cijfers waren voorbarig: er zijn hier zo'n 15 SDE-verkrijgers (zie http://www.rvo.nl/subsidies-regelingen/sde/stand-van-zaken) en ook veel meer dan 20 aanvragers. Niet geregistreerd is het aantal niet-aanvragen: laat maar, heeft toch geen zin op deze manier.
Kolenboeren verslaan zonaanbidders
Zonne-energie kent nauwelijks politieke of maatschappelijke weerstand. Maar die maatschappelijk makkelijke optie ligt economisch nog moeilijk (behalve voor kleinverbruikers met een eigen geschikt dak). Businesscases zijn dun en afhankelijk van veel goede wil en vaak ook van subsidie. De SDE-regeling geeft de voorkeur aan projecten die per kWh weinig subsidie nodig hebben, waardoor zon vaak achter het net vist waarmee de kolenboeren hun centrales een groen verfje geven.
Jammer voor al die grote platte daken hier. Jammer voor alle technische innovaties (teruglaadpalen in Lombok, elektrisch vervoer op zonnestroom uit de buurt). Jammer voor alle sociale vernieuwing die juist bij zonne-energie zo leuk op gang komt en waar juist Utrecht nou zo mooi mee voor de dag kan komen. Zo blijven we bezig met kleine stapjes, wat goed is als het véél kleine stapjes zijn. En dat is dus moeizaam zolang buitenlandse kolengestookte zevenmijlslaarsen in de mars mogen meelopen.
Toch komen er 74 SDE-miljoenen naar Utrecht..!
De gemeenteraad, opdrachtgever van de brief, nam in zijn overwegingen wel de bijstook van hout in kolencentrales nadrukkelijk mee. Diezelfde gemeenteraad weet ook dat Eneco een concreet plan heeft waarmee veel SDE-geld naar Utrecht versleept wordt: 74 miljoen euro! Voor het stoken van veel hout in een grote ketel, ten behoeve van de stadsverwarming hier.
Dat is een manier van energie produceren die je duurzaam zou kunnen noemen (de SDE-regeling doet dat, hout is geen fossiele brandstof) en die je ook discutabel kunt noemen (houtstook in een stad met een problematische luchtkwaliteit, er kan tegenwoordig meer met hout dan enkel in de fik steken, je houdt een energiesysteem van begin 20e eeuw in stand). De gemeenteraad begint die plussen en minnen ook steeds beter te kennen. Hopelijk ontwikkelen we snel een goede visie op 'onze' (stads)verwarming. Ook weet de Raad van de gemeente Utrecht dat ze niets te zeggen heeft over de plaatsing van deze grote houtketel: die is zo groot dat de provincie bevoegd gezag is.
Het W-woord?
Een andere manier om veel SDE-geld naar Utrecht te halen en die niet bepaald op politiek draagvlak kon rekenen, was natuurlijk ons plan om windmolens op Lage Weide te plaatsen. Sinds het wegstemmen daarvan in januari 2014 wordt het W-woord in de Raad vooral gebruikt door wat oppositiepartijen. Laten we eraan werken dat het woord windmolen weer in het w-boek komt en we in de volle breedte serieus over een stevig Utrechts energiebeleid praten.
Een SDU dan maar?
Behalve de smaakvoorkeuren voor energieopties, heeft de gemeenteraad het zich op nog een onderwerp lastig gemaakt om grote stappen te zetten met verduurzaming van onze energiehuishouding: de gemeente subsidieert geen spullen. Niet dat Utrecht het hele SDE-gemis zou moeten goedmaken. Maar een klein opcentje bovenop de Rijkssubsidie zou het voor heel veel projecten mogelijk maken om wél scherp in te schrijven op de landelijke pot.
Zo'n Stimuleringsregeling Duurzame Utrechtse energie zorgt ervoor dat het grote SDE-schip van minister Kamp wél de Oudegracht op vaart en dat een veelvoud daarvan door Utrechtse partijen en bewoners wordt geïnvesteerd in de Utrechtse energievoorziening. Nu het economisch tij Utrecht weer gunstig gezind is, de stedelijke energieplannen steeds concreter worden en de realisatie daarvan nog altijd moeizaam blijkt, is een tussentijdse heroverweging van coalitieafspraken geboden.